कात्तिक ६, २०८२ – काठमाडौं। देशमा दीपावलीको रौनक छ, हरेक घरमा बत्ती र दियोको उज्यालो फैलिएको छ। तर यो उज्यालो हजारौँ नेपालीहरूको मनमा पुगेको छैन, जो परदेशी भूमिमा आफ्नो परिवारदेखि टाढा छन्।
टिका, माला, भाईटीकाको प्रतीक्षा, दिदीबहिनीको मायालु हात र भाइको मुस्कान, यी सबै सम्झनाले विदेशमा रहेका नेपालीहरूको मुटु भारी बनाइरहेको छ। कतिपयले भिडियो कलमार्फत दिदीबहिनीको टिका लिएका छन्, कतिपयले कामको कारण त्यो पनि गर्न पाएका छैनन्।
कतार, मलेसिया, साउदी अरब, कोरिया, दुबईजस्ता मुलुकमा काम गर्ने नेपालीहरू भन्छन् “यो पर्वमा घर सम्झँदा आँसु रोक्न सकिँदैन।” धेरैले साथीभाइसँग सानो दियो बालेर मन बुझाउँछन्, तस्बिर र सम्झनाबाटै नेपालको स्पर्श खोज्छन्।
देशमा परिवारले दीपावलीको मिठाइ बाँड्दै गर्दा, परदेशमा ती नेपालीहरूले पसिनाको परिश्रम र सम्झनाको पीडा बाँडिरहेका छन्।
तर उनीहरूको मनमा एउटै आशा छ “अर्को तिहारमा घर फर्किन्छु, आफ्नै हातबाट दिदीलाई टिका लगाइदिन्छु।”